Geschiedenis van de uitvinding van de gloeilamp
Gloeilampen worden geleidelijk vervangen door modernere verlichtingsopties. Maar deze nieuwe lichtbronnen zijn nog steeds gerelateerd aan de klassieke "punch bowl". Zijn geschiedenis gaat vele decennia terug en bevat vele interessante feiten.
In welk jaar werd de gloeilamp uitgevonden?
Het jaar 1802 kan worden beschouwd als het geboortejaar van de lamp. Een Britse scheikundige experimenteerde met het voeden van stukken platina met stroom. Maar de eerste serieuze experimenten begonnen in 1840. In die tijd liet de Engelsman De la Rue een elektrische stroom lopen door een platina draad die in een glazen vat was geplaatst. Er kan een vacuüm binnenin zijn geweest.
In datzelfde jaar creëerde de Russische wetenschapper Alexander Milashenko een koolstofdraad. Later werden talrijke experimenten uitgevoerd, die alle in meer of mindere mate succesvol waren.
Het officiële octrooi voor de gloeilamp met koolstofvezel werd in 1879 verkregen door de Amerikaanse uitvinder Thomas Edison. Hij slaagde erin een apparaat te maken dat 40 uur zou werken.
De bron werd de langstdurende die bekend is. De verbrandingstijd werd vele malen verlengd door verdere ontwikkeling.
Hoe het ontdekt werd
De behoefte aan elektrisch licht heeft grote geesten lang bezig gehouden. Afzonderlijke ontdekkingen en kleine verwezenlijkingen zijn gedaan door verschillende wetenschappers over de hele wereld, zodat het onmogelijk is om ondubbelzinnig te zeggen wie de gloeilamp heeft uitgevonden.
De eer voor de ontdekking van de lamp komt niet alleen Thomas Edison toe. Bijvoorbeeld, de Duitser H. Goebel creëerde in 1854 de elektrische de elektrische gloeilampvergelijkbaar met de gloeilamp van vandaag: een verkoolde bamboe gloeidraad in een glazen cilinder.
Kwikdamp creëerde een vacuüm in het bovenste deel. De houdbaarheid van dergelijke producten was een paar uur. Vijf jaar later creëerde hij de eerste praktische lamp.
Over de vraag in welk jaar de gloeilamp werd uitgevonden, verschillen de wereld en de Russen van mening. In Rusland waren P.N. Yablochkin en A.N. Lodygin de eerste uitvinders van de gloeilamp die voor verlichting werd gebruikt.
Zij ontwikkelden verschillende soorten verlichtingstechnieken. Yablochkin was in 1875-1876 de eerste die een booglamp ontwierpmaar het werd als ondoeltreffend beschouwd. In 1874 verwierf Lodygin het eerste officiële octrooi voor een lamp die werkte volgens het gloeiprincipe. Zo kwam Rusland aan zijn eigen ontwerpen.
Lodygin's elektrische lampen. N. Lodygin
Er waren er een paar van hen. De eerste was met een koolstofstaaf met een diameter van 2 mm, gemaakt van retortenkool. Dergelijke steenkool werd geproduceerd door sublimatie - verdamping van koolstof tijdens de verbranding zonder toegang van zuurstof tot de koolstofhoudende brandstof. De dampen slaan neer op de wanden van de retort en vormen een laag van een bepaalde dikte.
Octrooien werden verkregen in Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, België enz.
Maar de staaf in de luchtatmosfeer is in enkele tientallen minuten opgebrand. Een collega van Lodygin, V.F. Didrichson, stelde voor om lucht uit de kolf te pompen met een handpomp. De levensduur steeg tot 700-1000 uur. In 1876 werden dergelijke experimentele apparaten gebruikt om een kamer gedurende enkele maanden te verlichten.
Lodygin's tweede was een model met een metalen gloeidraad. De "draad" had een dun lint kunnen zijn. In 1890 werd een Amerikaans octrooi verleend aan Lodygin. De voor de gloeidraad gebruikte metalen waren wolfraam, iridium, palladium en osmium - stoffen met een hoog smeltpunt. Lodygin wordt beschouwd als de voorvader van gloeilampen met metalen gloeidraden. De essentie van het maken van deze apparaten is tot op de dag van vandaag niet veranderd.
16 jaar later verkocht Lodygin de technologie voor de vervaardiging van lampen met een metalen gloeidraad voor een klein bedrag aan de Amerikaanse onderneming General Electric. Dit soort informatie werd later "know-how" genoemd - een cyrillische transliteratie van het Engelse woord combination know-how. Het bedrijf nodigde T. Edison uit om de industriële productie van Lodygin's uitvindingen te organiseren.
Elektrische booglamp - "Yablochkov kaars".
In deze lamp plaatste P.N.Yablochkov de as van twee koolstofelektroden niet op één lijn zoals voor hem, maar parallel. Hij scheidde ze met een isolerende inlage van gips. Toen de elektroden uitbrandden en de boog vervaagde, hoefden zij niet te worden verplaatst en werd de boog weer gevlamd, d.w.z. ontstoken. Deze ongebruikelijke oplossing werd gepatenteerd door US Patent No. 112024, met prioriteit van 1876.
Hij voegde metaalpoeder toe aan het gips om het herontbranden van de boog te vergemakkelijken. P.N. Yablochkov veranderde de kleur van de booggloed door zouten van verschillende metalen toe te voegen.
Wie heeft de lamp eigenlijk uitgevonden?
Officieel wordt Thomas Edison beschouwd als de uitvinder en de eerste persoon die het octrooi heeft geregistreerd. Tijdens zijn leven vroeg hij 1093 octrooien aan in de VS en ongeveer 3000 in andere landen voor verschillende producten.
Hij was ook de uitvinder van de cinematograaf, de telefoon, de telegraaf en de fonograaf. Hij is ook de auteur van de telefoongroet "hallo".
De uitvinder werd in 1847 geboren in een eenvoudige familie in Ohio, USA. De jonge Thomas werkte als telegrafist. Na 1864. creëerde en patenteerde zijn eerste "elektrische stembiljetmachine", een apparaat om snel ja- en nee-stemmen te tellen.
De prestaties van Edison worden ook gekenmerkt door onderscheidingen, zoals de Congressional Gold Medal. Hij ontving deze hoogste onderscheiding in de VS in 1928. Hij ontving nog meer onderscheidingen en verschillende eervolle vermeldingen.
Hoe de eerste gloeilamp werkt
Bij de keuze van het materiaal voor het filament voerde Thomas ongeveer 1500 experimenten uit met verschillende materialen en meer dan 6000 studies over de carbonisatie van verschillende planten.
Tegelijkertijd perfectioneerde hij de constructie van de lamp. De uitvinder gebruikte een gloeidraad van koolstof waardoorheen elektrische stroom werd geleid vanuit een dynamo.
Het principe van dit type lamp is de omzetting van elektriciteit in licht in een vacuümbol, die bescherming biedt tegen oververhitting en een lange levensduur garandeert. Het glazen deksel is hermetisch afgesloten van een metalen basis waarop de elektrische draden zijn aangesloten.
Eerste productie van lampen
Deze robuuste lichtbron werd zeer populair en ondernemende zakenlieden haastten zich om met de massaproductie ervan te beginnen. Een van de eersten was T. Edison zelf. Hij verhoogde de werktijd van de buis tot 1.200 uur en produceerde tot 130.000 lampen per jaar.
De Fransman A. Chaillé verhuisde in 1896 naar de VS en opende een fabriek voor de productie van lampen die 30% langer meegingen en helderder waren dan de producten van andere bedrijven.
De productie ging meer dan 10 jaar door, gevolgd door versies met wolfraamfilamenten en andere verbeteringen. De fabriek van Chaillé slaagde er niet in te moderniseren en staakte haar activiteiten in 1941.
Aanbevolen kijkhoek: Fabricageproces van gloeilampen
Ontwikkelingsfasen van gloeilampen
Na de patentering van de T. De lamp van Edison was een product dat vele ondernemers trachtten te verbeteren om de markt een concurrerend product te bieden. De piek lag tussen 1890 en 1920.
De eerste exemplaren van elektrisch aangedreven lampen hadden platina gloeidraden, gevolgd door gloeidraden van houtskool. Maar ze waren allemaal snel opgebrand. In 1904 werd de wolfraamversie populair. In die tijd werden drie methoden gebruikt om ermee te werken.
De laatste variant werd uitgevonden door W. Coolidge. Hij gebruikte wolfraam met cadmium amalgaam. Het resultaat was een plastic substantie waarvan de draad werd gemaakt.
Het werd gecalcineerd in een vacuüm, het cadmium en andere componenten verdampten en er bleef een zuivere wolfraamdraad over. Het was de eenvoudigste methode die de beste resultaten opleverde. Andere methoden waren te ingewikkeld of boden geen garanties voor de zuiverheid van het filament.
Vertrouwde verlichtingstoestellen hebben een eenvoudig ontwerp, maar de uitvinding en perfectionering ervan heeft vele jaren van experimenteren en arbeid gevergd. Wetenschappelijke artikelen en materialen zijn aan dit onderwerp gewijd en bewaren de geschiedenis van het ontstaan ervan. Dankzij de ontdekking leven de mensen vandaag comfortabel.
